IŞIĞI GÖREN GİDİYOR ŞİMDİ

''Işığı gören geliyor!''
Peki ya ışığı göremeyenler...(?!)

Işığı görebilmek kötü müdür?
Neden bu deyimi hep kötü durumlarda boca ediyoruz artık dilimizden?
Işık hayattır oysa...

Onu görebilmek ve o doğrultuda tökezleyerek yeni doğmuş bir bebek gibi
hayallere yürümek kadar güzel bir şey var mıdır?

Çocukluğumuzda ki masal kahramanlarımıza
hep ışık yol göstermedi mi yoksa?
Küçükken annelerimiz bize yalan mı söyledi?

Yoksa rüyalarımıza giren masal kahramanlarının
her biri otlakçı ve yalaka tipler miydi?



Karanlık ve toz içinde ki mağaralarda ölmek üzereyken
Onlara yol gösterip hayatlarını kurtaran ışık aslında bir tuzak mıydı?



Aslında itiraf etmeliyim...
Işığı görebilmek bencilce bir yetenektir...
Masal kahramanları hayatlarını kurtarmak için ışığı gördü çocukluğumuzda...



Rüyalarımıza girip bize kahraman olmak değildi idealleri...
Artık yoklar hayatımızda hiçbiri...
Rüyalarımıza girmiyorlar çünkü büyüdüler...



Reel dünyanın dayatmacı kurallarına uydular her birisi...
Anneler masallar ile anlatmıyor onları çocuklara...



Artık sesli kitaplar, tişörtler, şapkalar var...
Beşik ile anne dudakları arasında ki o huzurlu sesten sıyrıldı her biri...
Bir endüstrinin küçük parçaları oluverdiler aniden...



Işığı görün diyorum size...
Işığı görün, takip edin ve hayatınızı kurtarın...
Artık bencil masal kahramanlarının da gerçek yüzünü biliyoruz nasıl olsa...
Bizler de büyüdük...



'' Işığı gören gidiyor şimdi! ''

Peki ya ışığı göremeyenler...(?!)

Cihan TEKİN
Parantez İçi Hayatlar

"Işığı gören geliyor" çok sık kullandığım ve Liman a atfettiğim sözlerden birisi. Çok seviyorum bu lafı çok zaman oluyor yergi zaman oluyor övgü bazan da bilgiyi işaret etmek anlamında yormadan kullanıyorum beynimi.

Aslı ise kelebeklere atfedilmiş diye biliyorum gecenin karanlığında avlamak için garipleri ışık ateş yakarlarmış zamanla akkor lambalar almış yerini lakin yanmaktan kurtulmak için avcısının becerise ihtiyaç duyuyor garipler....


Her ışığa gitmemek lazım...

Limanın ışığı güzel