A)Diyor ki Woody Allen: ''Tanrı aşktır;temel maddeleri boş verin...'' Diyor ki Douglas Adams: ''Her şeyden önce ağaçlardan inmekle büyük bir yanlışlık yaptığımızı düşünenlerin sayısı her geçen gün artıyordu. Bazıları ise aslında ağaçların bile kötü bir yer olduğunu, okyanusları terk etmemiş olmamamız gerektiğini söylemekteydi.'' Daha da diyor: “Dünya denen gezegende insanoğlu her zaman kendisinin yunuslardan daha zeki olduğunu varsaymıştır çünkü bir sürü şey becermiştir:tekerlek, NewYork, savaşlar vs vs vs.. Bu arada yunusların bütün yaptığı ise suya dalıp çıkmak ve eğlenmek olmuştur. Buna karşılık yunuslar da her zaman, kendilerinin insanoğlundan çok daha üstün bir zekaya sahip olduklarına inanmışlardır. Tamamen aynı nedenlerden dolayı.'' Charles Bukowski de şöyle diyor: ''İnsan evrenin kanalizasyonudur.'' Ve Nietzsche de şunu diyor: “Doğayla baş başayken kendimizi öylesine rahat ve keyifli duymamızın nedeni,doğanın bizim hakkımızda bir görüşü olmayışındandır.''
B)Amaç dünyayı değiştirmek değildir; dünyayı değiştirmek mümkün değildir. İnsanlığın karşısında iki yol sonu vardır: Biri madeni medeniyetin (maddeniyet) külleri üzerinde, bir kıyımdan sonra, başka bir başlangıç. Diğeri küçük odacıklarda, kablo bağlantılı, sanallığın hakimiyetinde süren bir tecrit yaşantı. Bu iki son aşağı yukarı aynı anlama gelir: insanlığın sonu! Mevcut şartları değiştirmek mümkün değildir. İki ayrı yok oluşa doğru hızla ilerleyen maddeniyet, yok edilmesi bir yana mücadele edilmesi bile imkansız bir güçte ya da sağlamlıktadır. Amaç toplumsal olmaktan uzaktır ama bu , amacın bireysel olduğu anlamına da gelmez. Çünkü artık tek bir insanın bağımsızlığı, önemi vardır: Birey değil kişi olan insanın. Artık tek bir kişi bir uygarlıktır. Bayraklı bayraksız,yasalı yasasız,sınırlı sınırsız,amaçlı amaçsız uygarlıkların kendi bayrakları, tanrıları, şeytanları cennetleri vardır. Tercihsel varlık olmaktır sözü edilen...
C)On iki on sekiz yaş arası (ya da bu evrede takılı kalmış yetişkinlerde...) , güçlü bir organizasyonun bir parçası olma eğilimi vardır. Organizasyon ne olduğuna bağlı olarak (her türlü –ism:satanism, sosyalism, hümanism, faşism, kemalism, ateism; her türlü inanç: dinler insan hakları, hukuk, bilim, ahlak...) ya mensubunu ya da tüm bir dünyayı mutlu kılmaya, “kurtarmaya” yöneliktir. Her organizasyona karşı bir ya da birkaç organizasyon olduğu da düşünüldükte, bireyin ve dünyanın “kurtarılması” anlamında,bireyin aynı anda olumsuz olduğu kadar olumlu,kötü olduğu kadar iyi “bozuklukları” , “hastalıkları” vardır. Birey ve planet bu hay huy içinde harcanmaktadır. Tabiatta olması gereken, doğru olan tek bir unsur bile yoktur. Şu saatten sonra hiçbir organizasyon kendi adına özür dileyemez. Tabiat tecavüze uğramıştır! On iki, on sekiz yaş arası olgunlaşmamış zihniyet, binlerce yıldır yaşamak suretiyle, olgunlaşmanın ve mutlulukla gülümsemenin yok olmasına neden olmuştur.
Laf: “İsmet,canım çok sıkıldı;bana rakı getir...”
D)t’nin oturduğu çay bahçesindeki kedi t’yi şaşkınlığa düşürdü. Masaların sandalyelerin arasında gezinen kedinin yaptığı –evet yaptığı- şuydu: pantolonunun paçasına sürtünerek t’nin yanından geçti ve bir sandalyeye zıpladı. Sandalyede tüylerini temizledi, farklı çıkan seslere kulak kabarttı,birkaç kişinin tüylerini okşamasına ses çıkarmadı ve bundan zevk aldığını gösteren tavırlar takındı. Sandalyeden atladı, gezinmeye başladı. On beş yirmi adım attı, döndü. Volta atıyor gibiydi. Sonra çevresine bakındı ve bir yer beğenip orada uyumaya başladı.
“İnsanlar kendilerini her zaman yunuslardan daha üstün görmüşlerdir. Çünkü insanlık, bir sürü başarıya imza atmıştır:dünya savaşları, AIDS, New York, Piramitler, atom bombası, bilgisayar vs... Oysa yunuslar sadece okyanuslarda gezinmişlerdir; hoplayıp zıplamışlardır.
“Yunuslar kendilerini her zaman insanlardan üstün görmüşlerdir. Aynı nedenlerden dolayı...”
©Douglas Adams
E)Bir terliğin üzerinde şöyle yazdığını gördü t: “world is your playground”. Bu yazıyı bir terliğin üstüne yazmak kimin fikri bilinmez ama yazı bir hakikate işaret ediyor: evren tek bir kişidir. Dünya da o kişinin oyun sahasıdır. Dünya örneğin kedilerin oyun sahası değildir. Çünkü kediler oyun oynamazlar,çünkü kedilerin bir sahaya ihtiyacı yoktur. Çünkü kedi ve dünya aynı şeydir. Zavallı insan bu dezavantajla beraber dikkatli de olmalıdır:salıncağın zincirini kırarsan,bir daha sallanamazsın!
F)Planeti bu hale getirenler, Aristotelesler, Newtonlar, peygamberler, sanatçılar, devlet adamları... Belki gerçekten de “iyi” niyetle ve “doğru” olduğunu sandıkları değerlerle hareket etmiş,yaratıcılıkta bulunmuş olmakla sadece yıkımı, yok oluşu hızlandırmışlardır.
Bilgi acı verir,derler başka bir anlamda...Bu anlamda daha fazla acı verir çünkü bilmek önünde sonunda karşılaşmak,karşılaştırmak,savaşmak ve yok etmektir! En ucuz,masum,hayati bilgi bile tamamen evrene,planete ve insana karşı bir yıkım teşebbüsü olmaktan ileri gidemez. Çünkü sırf bildiği için kendini her şeyden üstün, farklı, yetenekli vs vs gördü insanoğlu. Bu görüş işte yeter bile planetin ağzına sıçmak için!
O halde, bilgi yıkımdır. Ancak t’nin ya da başka birinin bunu dile getirmesi bile bir bilgi yığıntısının ürünü ise; “bilgi yıkımdır” önermesini açıklamak da önünde sonunda bir paradoks olacaksa;hepsinden önemlisi, bunları “bilmenin” (kendini çürütebilme olasılığından...) hiçbir yararı olamayacaksa,yani yapılacak hiçbir şey kalmamışsa....
G)Zaman az,dörtnala sevişmek lazım.
Anasayfa 
Ptsi Ocak 08, 2007 1:58 pm
