Tanrıdan başka kimseyle konuşmuyorum bugünlerde, istemiyorum konuşmak.
Günlük, sadece sarfedilmelik sözler yoruyor.
Varlığı mutlu eden şeyleri yitirmek vardır, tepkisizce özlüyorum onu.
Bugünlerde güneş vuruyor odama, o da fazla geliyor.
Düzlük, matlık ihtiyacında ruh.
Okuyorum.
İzliyor ve dinliyorum çokça.
Anlatmaktan sıkılıyorum, konuşmak, çok geliyor.
Yastık diye bir arkadaşım var. Fazla bi'şey paylaşmıyoruz. Ama güzel hissettiriyor.
Gündelik telaşları izlerdim, şimdi duvarlar.
Çok yüklenmekten mi bu yavaşlama.. Dinginlik ihtiyacı.
Bilmiyorum, iyi geliyor.