Tür : Korku Gösterim Tarihi : 1 Ekim 1999 Yönetmen : Daniel Myrick , Eduardo Sánchez Senaryo : Eduardo Sánchez , Daniel Myrick Görüntü Yönetmeni : Neal Fredericks Müzik : Tony Cora Yapım : 1999, ABD , 87 dk.
Oyuncular
Heather Donahue , Michael C. Williams , Joshua Leonard , Jim King
Elindeki malzemeyi ürkütücü bir korku filmi kalıpları içinde sunarken olağanüstü yaratıcı yenilikler getirdiği gözlenen “The Blair Witch Project”, insanların karanlıktan ve geceleri ortaya çıkan ‘şeylerden’ çekinmesi yönündeki evrensel korkuya son derece zekice düzenlenmiş modern yaklaşımlar da getiren bir çalışma. Sundance Film Festivalinin açılışında ilk gösterimi yapılan film, korku filmlerinin genel izleyici kitlesine kimi zaman yayan ve yetersiz gelebilecek bir yapı taşıyor olsa da, etkinliği o denli yüksek ve yapım biçimi yönünden o denli başarılı ki, yalnızca bu yönleriyle bile yakın gelecekte korku filmlerinde kült film statüsüne gelebilecek özelliklere sahip. "The Blair Witch Project"i farklı kılan en temel özelliklerinin başında bu filmin yapım sürecinin perdeye aynen yansıması gelir. Filmin açılış sahnesinde yer alan bir tanıtım kartından 1994 Ekim ayında gençlerden oluşan üç kişilik bir film ekibinin Maryland'deki Black Hills Ormanlarında zorlu bir yolculuğa çıktığını öğreniriz. Amaçları yörede dilden dile dolaşan Blair Cadısı efsanesini konu alan bir belgesel çekmektir. Üç kişilik ekipten bir daha hiç haber alınamaz. Ancak aradan bir yıl geçtikten sonra onların çektiği birtakım görüntüleri içeren malzemeler bulunur. Ormanda bulunan görüntü malzemesinin kurgulanmış versiyonu perdede izlediğimiz filmin kendisini oluşturur. Filmin hemen başında seyirciye verilen bu bilgiler, daha ilk andan itibaren seyirciler üzerinde tedirgin edici bir etki yapar. Ormanda birşeylerin yolunda gitmediği bellidir ve seyircinin tedirginliği böylelikle daha en başta garanti altına alınmıştır.
1 Ekim'de Star Wars ile birlikte vizyona giren diğer dikkate değer film tabii ki "Blair Witch Project". Bir film düşünün; Star Wars ile neredeyse aynı tarihlerde vizyona girme cezasına çarptırılmış, bütçesi yok, kayda değer tanınmış oyuncusu yok, herhangi bir firmaya bağlı değil. Bir "Independent" Hollywood filmi örneği. Böyle bir film niye hasılat yapsın ki? Gösterime girdiğinde sinema salonları niye bu filmi oynatsın ki?
Ama görünen düşünülenlerle hiç bağlantılı değil. Bu bakınca uyduruk dedirtecek film, öyle bir hasılat yaptı ve öyle beğenildi ki Star Wars'cılar dehşete düştü (abartıyor olabilirim). Bu yoğun ilgiden dolayı gösterildiği sinema sayısı sonradan çoğaltıldı, vizyonda kalma süresi arttırıldı. Kitlelere korku saldı, vizyona girdiği sinemalarda uyarılar yapıldı. Dünyanın en korku veren filmleri arasına girdi.
Peki neydi bu film?
Korkunun kendisiydi. İnsanların korku duygusunu gözler önüne seren ve bunu yaparken özel efektleri değil doğal korkularımızı kullanan basit bir yapımdı. Korkutmak için milyon dolarlara ihtiyaç duyulmadığını, hatta profesyonel oyunculara gerek duyulmadığını ortaya atan bir tezdi. Film bir korku belgeseliydi. Başarılı olması muhakkaktı.
3 oyuncuya, senaryo hakkında 100 sayfa bir özet verilip, handy-camleri kullanmayı dahi öğretmeden verdiler. Oyuncuları ormana saldılar. Gece gündüz, oyuncular yaptıkları orman keşvini görüntülediler. Yönetmenler ise sadece bu oyuncuları korkuttular. Ormanda kamp yaparken çadırları basıldı, çeşitli manzaralarla karşılaştılar. Bütün olanlardan habersizdiler. Her şey birden bire oluyordu ve ellerindeki kameralarla bunları çekiyorlardı. Korkanlar oyuncuların kendileriydiler. Korku içersindeyken kameraya çektikleri ve baktıkları şeyler kendilerine korku veren şeylerdi. Nefes nefese ormanda kovalanırken ve neler olduğunu bilmediklerinde ellerindeki kameralar gerçek korkuyu çekebildiler. Film bu yüzden başarılı oldu, amatör kamerayla çekilen bir korku belgeseli.
Filmin konusu, bu 3 tipin zamanında çektikleri görüntülerin video kasetlerinin seyredilmesi oldu. Blair Cadı'sını arayan bu gençlerin yaşadıkları tamamen gerçek görüntüler seyirciye ulaştı. Bir belgeselden nasıl kormazsınız! Hele kamera amatörse nasıl bunun gerçek olmadığına ikna eder beyniniz sizi? Filmi seyrederken handy-cam hareketlerinden nasıl mideniz bulanmaz?
Korku için iyi bir senaryo, böylesine bir fikir yeter. Özel efekte gerek yoktur. Film kısa sürede tarihe geçti. Devamı tabii ki çekiliyor.
Ben 1 Ekim'de herkesin konuştuğu Star Wars'a değil, Blair Witch Project'e gideceğim. Korku içersinde kalıp, uykumdan olacağım. (Star Wars'a ilk gün bilet ayırtmayı unutmamın bunda etkisi var, evet)
NOT: Blair Witch Project "Motion Sickness" hastalığı olanlara tavsiye edilmiyor, film sırasında mideleri bulanıp kusabilirler.
Blair yöresinin cadısını konu alan filmden sonra beyazperde'nin forum bölümü şenlendi.İzleyicilerin film hakkında ikiye bölündüğünü görmekteyiz.Filmin iyi ya da kötü olması bir yana, sinema tarihine geçeceği kuşkusuz. Burak Hatipoğlu'nunda belirttiği üzere "herhangi bir festivalin genç yetenekler bölümünde" çok ses getirecek biryapım tadında blair'in cadısı. Ancak Blair Cadısı sinemasal bir zafer değil. Daha çok iletişim araçlarının değişimini bize muştuluyor. Yani kısaca denilebilir ki İnternet'in gücü ilk kez bu raddede kullanılıyor.1998 Haziran'ında nette beliren bir site bize 1994 yılında üç sinema öğrencisinin bir ormanda cadı kovalarken telef olduğunu duyurdu.Ve birden kıyamet koptu. Herkes bu zavallı öğrenciler için seferber oluverdi.Daha sonra bu cadı avcılarının "kayıp aranıyor" posterleri üniversite kampüslerinde boy gösterdi. Asıl bombaysa gençlerin çektikleri film bantlarınınbulunmasıydı. Filmin galasına oyuncuların teşrif etmemesi de etkiyi perçinledi ve filmi bugünlere getirdi.
Film ilkel çekim ve kurgulama sonrasında kotarılmış. Gerçekten hepimizin aklına gelebilecek ve de hepimizin kolayca yapabileceğimiz bir film.Zaten burada İnternet devreye giriyor ve gücünü hissettiriyor. Sevimli enformasyon ağımız bize ilk kez böylesine bir yapay gerçeklik sunuyor ve de bunun meyvalarını topluyor.Filmde de karakterlerden Mike'ın dediği üzere "bu bir filtreli gerçeklik, insanı korkudan uzak tutuyor."Sanıyorum ki asıl şimdi korkmaya başlamamız gerekiyor. William Gibson'dan, Orwell'in 1984'üne kadar işlenmiş bir konunun ipuçları belirmeye başladı.Matrix bizi tedirgin etti, Blair Cadısı ise bizi uyardı.Bir şeye gerçek damgası vurmadan düşünmenin zamanıdır. Evet öyledir.
Balir cadısı ister konusu bakımından ister çekim tarzından olsun türünün ilk ve en iyi örneğidir. Filmi seyretme şansınız olursa eğer bir çoğunuz daha ilk 10 dkkasında sıkılıp "bu nasıl film.." diyeceksiniz. Çünkü herzaman alışık olduğunuz tipik amerikan tarzı özel film efektleri ve görmek istediğiniz canavarımısı şeylerden farklı olarak bu film sizi göstermedikleriyle korkutmayı amaçlıyor. Gerçek hayatla beyazperdenin birbirine karıştığı bu filmi bir film olarak değilde gerçektende bir kaç yıl önce kaybolmuş gençlerden arta kalan bir kaset olarak izlerseniz aradaki farkı ASLA anlayamazsınız. Hiç bir filmi seyrederken o filmin gerçek olup olmadığı hakkında kuşkuya düştüğünüz oldumu?...
Ormanda kamp yaptığınızda, yada başka bir yerde, gecenin karanlığında çadırın içinden duyduğunuz dışardaki ne olduğunu kestiremediğiniz seslerin, çıtırtıların, inlemelerin... insanı en korkunç filmden bile daha çok korkutabileceğini bilmezmisiniz? Asıl korkularımızın göremediklerimizin, bilmediklerimizin olduğunu bu film bize tekrar hatırlatıyor...
En son vasko tarafından Perş. Nis. 10, 2008 6:17 pm tarihinde değiştirildi, toplamda 6 kere değiştirildi
vasko Moderator
Mesaj Sayısı : 919 Yaş : 34 Kayıt tarihi : 29/12/06
Korkunç Blair Cadısı. Sundance Film Festivali'nin altını üstüne getirdi, Web'e hükmetti ve her yeni başlayan yönetmenin rüyasını süsleyen "fısıltı gazetesi"nin manşetinden uzun süre düşmedi. Film hakkında çıkan eleştiriler, tüm zamanların en korkutucu film olduğundan tutun da, bağımsız sinema dünyasını kökten değiştireceğine dair kehanetlere kadar uzanan geniş bir yelpazede yer aldı. Peki Eduardo Sanchez ile birlikte Blair Cadısı'nı yazan, yöneten ve montajlayan Daniel Myrick bu yeni gelen başarı hakkında ne düşünüyor? "Hepimiz Blair'leştik" diyor Myrick gülerek, "Tam üç yıldır onunla yatıp onunla kalkıyoruz."
Eğer düşüncenin ilk ortaya çıkmasını esas alırsanız aslında bu süreyi 6 yıla çıkarabiliriz. Herşey Myrick ve Sanchez, bağımsız korku sinemasının altın çocukları olmadan çok önce, 1993 yılında Central Florida Üniversitesi'nde film öğrencileriyken başladı. "Benim evimde oturmuş, uzun süredir bizi korkutan bir film seyretmediğimiz üzerine çene yoruyorduk," diyor Sanchez. "Sonra dışarı çıkıp bir kaç tane uydurma belgesel kiraladık, Tanrıların Arabaları gibi falan. Eğer çocuk olsaydık burada anlatılanlara yüzde yüz inanırdık. Hatta şu halimizle bile bir parça inanıyorduk. Düşünmeye başladık. Daha sofistike bir kitleyi nasıl korkutabilirdik. En sonunda filmi baştan sona gerçek olması üzerine kurmaya karar verdik."
Üç genç sinemacının Blair Cadısı efsanesini araştırmasını içeren bir belgesel film şeklinde sunulan bitmiş film, hem sahne arkasına dek herşeyi araştıran fanları hem de filmdeki hileden haberi olmayanları birarada korkutmayı başardı. Her ne kadar korku sinemasının aşırı derecede düşük bütçeli filmlere dair oturmuş bir geleneği olsa da (Yaşayan Ölülerin Gecesi, Texas Chainsaw Massacre vs..) Blair Cadısı'nın yaklaşımı hem benzersiz hem de şok edici derecede etkili oldu. Full depo bir Ford Taurus fiyatına, tamamen video olarak çekilen film, miniminnacık bütçesinin faydalarını kısa sürede gördü. "Filmi yaparken prodüksiyon maliyetlerini kısmak için böyle davranmadık," diyor Myrick. "Primitif çekimler yapılmasının amacı sadece oyuncuların olabildiğince doğal görünmeleri ve herşeyin konsepte uygun olmasıydı."
Filmin primitifliği kimseyi yanıltmasın, çekimler hem oyuncular hem de teknik ekip için fiziksel ve duygusal bir işkence şeklinde tamamlandı. "İçimden defalarca umarım bu kez olur, umarım bu kez olur diye yalvararak sayısız defa ormanlarda koşturup durduk," diye hatırlıyor Myrick. "Ve herşeyi biraraya getirmeden önce hiç bir zaman emin olamıyorduk."
"Ama aynı zamanda kendimizi tanrı tarafından kutsanmış ve inanılmaz derecede şanslı hissediyorduk," diye ekliyor Sanchez. "Bir gün Dan ile birlikte çekimden dönüyorduk ve şöyle hissettim: Dan 30 yaşındaydı ben de yakında ona yetişecektim, paramız yoktu, boğazımıza kadar kredi kartı borcuna batmıştk, ailelerimiz yoktu, hayatımız yoktu, arabalarımız yoktu, hiçbirşeyimiz yoktu. Ama Steven Spielberg şu anda yaptığımız şeyi istese de yapamazdı. Bu tür film çekmenin ne demek olduğunu hiç bir zaman bilemeyecekti. Biz de ne yaptığımızı bilmiyorduk ama en azından kimsenin daha önce denemediği, benzersiz bir deneyim yaşıyorduk."
"Blair bizim son çığlığımızdı," diye devam ediyor Myrick. "Ya şimdiye kadar ki en müthiş fikrimiz olan ve yapabileceğimiz en mükemmel bağımsız film olan Blair ile başaracaktık ya da hiç kimsenin ilgisini çekemeyecektik ve düğün videoları çekme işine geri dönecektik. Gerçekten elimizdeki son kozdu. Eğer yapamasaydık 'Tamam belki de biz sinemacı olmak için yaratılmamışız.' diye düşünecektik. Ama şans bizden yanaydı ve filmin tüm ülkede gösterilme tarihi yaklaştıkça iyi haberler de artmaya başladı."
Film eleştirmeni Roger Ebert, Blair Cadısı'nı (Star Wars ve Eyes Wide Shut'ın ardından) bu 99 yazının en çok beklenen filmi olarak ilan etti ve bütün bir yaz boyunca yaşananlar onu doğruladı. Dünyanın dört bir yanında herkes korkmak için salonlara koştu. Myrick ve Sanchez şu anda milyonlarca doların üzerinde oturuyorlar ve Blair Cadısı'nın kökenini anlatan ikinci bir film için kolları sıvamış durumdalar.
Anasayfa 
Çarş. Nis. 09, 2008 7:59 pm
